Cabaret Voltaire – Początek Dadaizmu

Klub nocny i bar  założony 5 lutego 1916roku. Jego fundatorem był Hugo Ball i Emmy Hennings oraz Marcel Janco, Tristan Tzara, Hans Arp i Richard Huelsenbeck.

Cabaret Voltaire świętowało 100 urodziny przez cały rok 2016.

Adres: Spiegelgasse 1, 8001 Zürich

Ekipa – Tristan Tzara, Paul Eluard, Andre Breton, Hans Arp, Salvador Dalí, Yves Tanguy, Max Ernst, Rene Crevel, Man Ray, Paris, 1933

Klub w niedługim czasie stał się zalążkiem ruchu Dada.

W czasie I wojny światowej Szwajcaria pozostawała państwem neutralnym, przez co wiele ważnych osobistości, w tym artystów znikając z pola walki – Europy znalazło w niej bezpieczne schronienie. Hugo Ball wynajął pustą halę i wraz ze swoją towarzyszką  utworzyli „Cabaret Voltaire”. Miejsce stało się mekką bohemy artystycznej. Prezentowano tam przedstawienia pełne odniesień politycznych i społecznych. Na spotkaniach prezentowali swoje prace artyści i występowali performerzy. Częstymi bywalcami klubu byli: Wassily Kandinsky, Paul Klee, Giorgio de Chirico i Max Ernst. Prace dwóch pierwszych panów można oglądać w Museum Sammlung Rosengart w Luzern, a dwóch ostatnich w  Kunsthaus w Zurichu.

W kwietniu 1916 roku Ball ogłosił  „Manifest Dada”, a już w czerwcu zaczął wydawać dziennik o tej samej nazwie, na łamach którego publikował między innymi Guillaume Apollinaire.

Krótko o: Dadaizm – Przesuwanie granic sztuki i swoboda wypowiedzi.

Dadaizm, a słodziej dada to międzynarodowy ruch w sztuce i literaturze w XX wieku. Jego sednem była przedewszystkim swoboda twórcza. Dowolność wyrazu artystycznego była potrzebą zerwania z tradycją, ostentacyjnym odrzuceniem istniejących kanonów. Powodem takiej aktywności twórczej były odczucia świadków I wojny światowej, świadków rozpadu cywilizacji. Wojna, chaos, ból i krzywda jakiej doznali zapoczątkowało negację przyjętych ideałów estetycznych i wartości. W Dadaiźmie nie istniał jeden styl, jedna myśl czy program, które spajałyby nowy trend. Łączyła ich postawa widzenia nowego świata. Artyści posługiwali się ironią, absurdem, dowcipem i zabawą. Zasady tradycyjnych gatunków malarstwa, grafiki czy rzeźby nie były przestrzegane. Łączyli różne techniki i wymyślali nowe. Z Dadaizmu powstała nowa gałąź, nowa jakość – surrealizm.